Próżnia nie jest pusta: „ocean energii”

Strona główna ／ Artykuł popularnonaukowy o Teorii Włókien Energii

Próżnia nie jest absolutną nicością. W każdym punkcie może mieć kierunek. Co więc się w niej znajduje? Według Teorii Włókien Energii (EFT) próżnia jest oceanem energii. Z tego oceanu wyłaniają się włókna; włókna splatają się i tworzą cząstki. Gdy ocean zostaje naprężony, pojawia się siła; gdy jego tekstura zostaje uporządkowana, powstaje pole. Zapraszamy do lektury.

Sedno Teorii Włókien Energii: próżnia to ocean energii. Ocean ten kondensuje w włókna, a włókna łączą się w cząstki. Gęstość oceanu wyznacza tempo powstawania cząstek; naprężenie decyduje o wielkości siły; tekstura/struktura określa, jak kształtują się pola i w jakim kierunku podążają.

I. Wskazówka 1: Próżnia „odpowiada”

Szereg eksperymentów w rodzaju „porusz próżnię, a zareaguje” pokazuje, że próżnia nie jest naprawdę pusta.

• Po zmianie warunków brzegowych pojawia się słabe przyciąganie — jakby „na równinie nagle zerwał się wiatr”.
• Po wprowadzeniu pobudzenia próżnia potrafi wytworzyć światło — jak gdyby „coś powstało z niczego”.

Wniosek: kiedy zmieniają się granice, próżnia zmienia się wraz z nimi. To sugeruje istnienie wewnątrz czegoś, co można stroić i regulować.

II. Wskazówka 2: Co znaczy „pole”

W podręcznikach pole to wielkość, która w każdym punkcie przestrzeni ma wartość i — w razie potrzeby — kierunek.
Mówiąc prościej: istnieje „coś”, co wypełnia przestrzeń, potrafi zapamiętać natężenie w każdym punkcie i wskazać kierunek.

Aby wszędzie istniały wartość i kierunek, owo „coś” musi umieć się porządkować i tworzyć strukturę — jak ośrodek ciągły.

III. Wskazówka 3: Liść na wodzie

Delikatnie połóż liść na spokojnej tafli wody:

• Drobny pył z otoczenia powoli spływa ku krawędzi liścia.
• Nie pył „sam z siebie” się porusza, lecz zmienia się powierzchnia wody — modyfikacji ulegają napięcie powierzchniowe i tekstura.

Tutaj naprężenie odpowiada na pytanie „jak duża jest siła”, a tekstura pokazuje „dokąd ta siła podąża”.

IV. Trzy wskazówki razem → elastyczny ocean energii

Po złożeniu wskazówek otrzymujemy „mapę bazową” Teorii Włókien Energii:

• Próżnia jest ciągłym oceanem energii (Wskazówka 1).
• Ocean jest elastyczny: jak sprężyna potrafi magazynować i uwalniać energię (Wskazówka 1).
• Tekstura kształtuje pola: ocean ma strukturę, może się porządkować i nadawać kierunkowość (Wskazówka 2).
• Naprężenie rodzi siłę: gdy ocean zostaje naprężony, powstają gradienty (Wskazówka 3).

Uwaga: jak na tym schemacie „wyrastają” pola elektryczne i magnetyczne — a nawet masa — pokazano w materiale „Spójrz na rysunek: elektron to nie punkt, lecz ‘pierścień’”.

Jednozdaniowe podsumowanie

„Ocean energii” w Teorii Włókien Energii nie jest kapryśną inspiracją, lecz logiczną konsekwencją powyższych wskazówek.
Wynik 2000 niezależnych ocen: Teoria Włókien Energii 88,5, względność 79,8, mechanika kwantowa 71,8. Zobacz „2000 ocen: nowa teoria rzuca wyzwanie współczesnej fizyce”.
Naszym celem jest wyjaśniać więcej zjawisk przy mniejszej liczbie założeń oraz formułować przewidywania jasne i podatne na obalenie.

Witryna: energyfilament.org (krótki adres: 1.tt)

Wsparcie

Jesteśmy zespołem samofinansującym się. Badanie wszechświata to nie hobby, lecz osobista misja. Obserwuj nas i udostępnij ten tekst — jedno udostępnienie może wiele znaczyć dla rozwoju nowej fizyki opartej na Teorii Włókien Energii.